Updated on Marzec 2, 2023
Utworzono Październik 2, 2019
Każdą, nawet najmniejszą nieprawidłowość, która wzbudza nasz niepokój warto skonsultować z lekarzem. Typowe choroby wieku dziecięcego Istnieją choroby, na które choruje się raz w życiu – właśnie w dzieciństwie – zyskując wówczas odporność na dane wirusy bądź bakterie. Choroby te pełnią bardzo ważną rolę, ponieważ wpływają na zdrowie dziecka w przyszłości, eliminując wady rozwojowe komórek, występujące w początkowym okresie rozwoju ludzkiego organizmu. Przechodzone w wieku dorosłym mogą mieć bardzo ostry przebieg i poważne konsekwencje. Typowe zakaźne choroby dziecięce to:
Na ospę chorują przede wszystkim maluchy w wieku przedszkolnym. To choroba wirusowa, która objawia się podwyższoną temperaturą oraz czerwonymi plamkami na skórze, które bardzo szybko zamieniają się w swędzące pęcherze. Leczenie polega głównie na smarowaniu wysypki preparatami łagodzącymi świąd oraz, w razie potrzeby, podawaniu leków przeciwgorączkowych. Ospa trwa około 2-3 tygodni. Szczepienie przeciw ospie jest obowiązkowe[1].
Ponieważ niemowlęta mają odporność od matki, na różyczkę chorują zazwyczaj starsze dzieci – między 5. a nawet 15. rokiem życia. Początkowe objawy przypominają przeziębienie (mogą pojawić się katar, kaszel). Dodatkowo powiększeniu ulegają węzły chłonne za uszami i na karku. Typowym objawem różyczki jest bladoróżowa wysypka na całym ciele, która znika po kilku dniach. Szczepienie przeciw różyczce jest obowiązkowe[1].
Na świnkę rzadko chorują niemowlęta, ponieważ – jak w przypadku różyczki – mają odporność od matki. Do typowych objawów świnki należą: powiększenie gruczołów ślinowych (najpierw z jednej, potem z drugiej strony) oraz suchość w ustach (ponieważ ślinianki przestają produkować wystarczającą ilość śliny). Dziecko nie ma apetytu, może też pojawić się gorączka. Obrzęk gruczołów ślinowych ustępuje po około 7-9 dniach. Powikłania mogą być bardzo poważne. Szczepienie przeciw śwince jest obowiązkowe[1].
Krztusiec, czyli koklusz, to choroba bakteryjna, która dotyka zwłaszcza niemowlęta w pierwszym roku życia. Ze względu na przebieg konieczne jest leczenie maluszka w szpitalu. Niezbędne jest także podanie antybiotyku. Na początku krztusiec objawia się suchym, męczącym kaszlem, który może utrzymywać się nawet dwa tygodnie. Często pojawiają się też katar i gorączka. Następnie dochodzi do bardzo częstych ataków kaszlu. Maluszek nie może złapać tchu, jego skóra robi się sina, często kaszlowi towarzyszą wymioty. Choroba może trwać nawet 6-8 tygodni. Obowiązkowe jest szczepienie niemowląt przeciw krztuścowi[1].
Odra to choroba wirusowa o bardzo charakterystycznych objawach. Najpierw pojawia się gorączka, a następnie na błonie śluzowej policzków można zaobserwować białe plamki z czerwoną otoczką. Stopniowo dochodzą kolejne objawy, czyli: ból gardła, nalot na języku i migdałkach oraz plamista wysypka na ciele. Plamki pojawiają się za uszami, a potem po kolei coraz niżej – aż do nóg. Odrze może towarzyszyć zapalenie spojówek, typowy jest także światłowstręt. Gorączka trzydniowa Pojawia się najczęściej u maluszków między 6. miesiącem a 4. rokiem życia. Objawem jest nagła, bardzo wysoko gorączka (nawet 40°C), która utrzymuje się przez trzy dni. Następnie na skórze dziecka pojawia się drobna, nieswędząca wysypka, która bardzo szybko ustępuje.
Są także choroby wieku dziecięcego, których przebycie nie daje gwarancji, że nie pojawią się po raz kolejny. Należą do ich m. in. choroba bostońska oraz szkarlatyna.
Bostonka to choroba wirusowa. Jej objawy są podobne do przeziębienia – dziecko jest osłabione, boli je gardło. Typowe dla bostonki są czerwone plamki, które pojawiają się nie tylko na skórze, lecz także w jamie ustnej. Mogą przekształcić się w bolesne nadżerki i pęcherzyki wypełnione płynem surowiczym, które znikają zazwyczaj po 7-10 dniach.
Szkarlatyna, czyli płonica, to choroba bakteryjna. Najczęściej zapadają na nią dzieci między 3. a 10. rokiem życia. Jej początek jest nagły – pojawia się bardzo wysoka gorączka, a także ostry ból gardła, które ma kolor szkarłatny. Język pokrywa się białym nalotem, a na twarzy, w pachwinach i pod pachami pojawia się drobna wysypka, rozprzestrzeniająca się na całe ciało. W przypadku szkarlatyny konieczne jest jak najszybsze podanie antybiotyku. Wysypka znika zazwyczaj po około tygodniu, jednak jeszcze przez jakiś czas skóra pozostaje szorstka i może się złuszczać.
Do częstych chorób wieku dziecięcego należą również inne infekcje wirusowe i bakteryjne, a także pokarmowe. Grypa, sepsa czy rotawirus to choroby zakaźne, które u dzieci mogą mieć bardzo niebezpieczny przebieg, dlatego ważna jest szybka reakcja.
Grypa objawia się wysoką gorączką, bólami mięśni, głowy, suchym kaszlem i katarem. Ważne jest, aby maluszek jak najwięcej leżał w łóżku, a po wyzdrowieniu pozostał w domu nawet przez 2-3 tygodnie, ponieważ jego organizm będzie bardzo osłabiony, a przez to narażony na kolejne infekcje. Ryzyko zachorowania na sepsę, czyli ciężkie zakażenie bakteryjne, zwiększa się przy spadku odporności spowodowanym na przykład antybiotykoterapią czy przebytą ospą. Objawami są bardzo wysoka, utrzymująca się mimo podawania leków, gorączka, a także sinawe wybroczyny na ciele. Konieczne jest leczenie antybiotykami w szpitalu, zazwyczaj na oddziale intensywnej terapii. Zalecane jest szczepienie ochronne (obowiązkowe są szczepienia tylko przeciw niektórym bakteriom wywołującym sepsę).
Rotawirus jest szczególnie niebezpieczny w przypadku niemowląt i małych dzieci, ponieważ biegunka i wymioty, będące typowymi objawami zakażenia, powodują ogromną utratę płynów i elektrolitów. Na ogół konieczne jest leczenie w szpitalu. Kolejne zachorowania mają zazwyczaj dużo łagodniejszy przebieg. Ochronę przed rotawirusami stanowią szczepienia (między 6. a 24. tygodniem życia).
Warto też nauczyć się odróżniać objawy chorób wirusowych od bakteryjnych, co może ułatwić nam ustalenie, na co choruje nasza pociecha. W przypadku infekcji wirusowych stosuje się leczenie objawowe, natomiast gdy mamy do czynienia z infekcją bakteryjną, niezbędna okazuje się antybiotykoterapia. W tej drugiej sytuacji temperatura towarzysząca katarowi i kaszlowi jest zazwyczaj wyższa (przekracza 38°C). Sam kaszel jest z reguły mokry, a katar śluzowo-ropny, o zabarwieniu zielonym albo żółtym. Gardło jest intensywnie czerwone. Obserwacja jest ważna Jak rozpoznać choroby dziecięce już na wczesnym etapie rozwoju? Zanim pojawią się objawy typowe dla poszczególnych chorób, większość na początku wygląda podobnie – radosny i pełen energii maluch staje się marudny, osowiały, nie ma apetytu. Mogą pojawić się podwyższona temperatura, katar czy kaszel albo ból gardła. W przypadku niemowląt, które nie potrafią jeszcze zakomunikować, co je boli, niepokojące powinny być płacz, rozdrażnienie czy problemy ze snem. Dopiero w kolejnych dniach występuje np. wysypka. Ważne jest jednak, aby zwrócić uwagę na każde nietypowe zachowanie dziecka, ponieważ wtedy możliwe będzie szybkie podjęcie działania.
Jeśli maluszek chodzi już do przedszkola, najlepiej, aby został wówczas w domu – nie tylko zmniejszymy w ten sposób ryzyko zarażenia innych dzieci, lecz także złapania infekcji przez osłabiony organizm naszej pociechy. Powyższy artykuł ma wyłącznie charakter informacyjny. Kiedy u naszej pociechy zaobserwujemy objawy wskazujące na rozwój choroby, konieczna jest wizyta u lekarza, który ustali przyczyny złego samopoczucia małego pacjenta i zaleci właściwą kurację.
[1] http://www.mz.gov.pl/zdrowie-i-profilaktyka/zdrowie-matki-i-dziecka/szczepienia/szczepienia-obowiazkowe/
