Jak nauczyć dziecko spania we własnym łóżku?

 Nie trzeba wstawać i odkładać go co kilka godzin oraz można szybciej zareagować na jego płacz. Jednak gdy etap karmienia piersią jest już za Wami, naturalnym krokiem wydaje się być nauczenie malucha spania w swoim łóżeczku. Im dłużej będziecie zwlekać z tą decyzją, tym trudniej będzie wytłumaczyć dziecku, dlaczego należy przerwać ten nawyk. Od czego zacząć ten trudny proces? Od szczerej rozmowy.

Rozmowa

Na początku wytłumacz dziecku, że jest na tyle duże, aby mogło samodzielnie spać we własnym łóżku. Postaraj się, aby wywołało to w nim poczucie dumy, że jest prawie dorosłe. Potem podziel się swoją historią z dzieciństwa, jak przestałaś spędzać noc z rodzicami i jakie to miało dla Ciebie korzyści (było dużo wygodniejsze). Istotne jest, aby podkreślić tonem głosu wagę zmian, jakie dokonują się w życiu dziecka.

Zakup łóżeczka

Kolejnym krokiem jest zakup odpowiedniego łóżeczka. Na zakupy warto wybrać się z dzieckiem. Pozwólcie mu samemu zdecydować, gdzie będzie spało. Łóżka w kształcie samochodów lub zamków dla księżniczek sprawiają, że dzieci dużo chętniej spędzają w nich czas. Poszukajcie pościeli z ulubionymi motywami z bajek Waszego szkraba, lampki nocnej dającej rozproszone światło, kolorowych akcesoriów do łóżeczka. Nawet jeśli dziecko wybiera produkty, które nie spotykają się z Waszym poczuciem estetyki, pamiętajcie, że jest to przede wszystkim czas na przygotowanie go do samodzielnego spania. Cierpliwość, wyrozumiałość i zasada - cel uświęca środki, znajdą w tej sytuacji swoje zastosowanie.

Wybór przyjaciela

Jeśli Twoje dziecko ma swoją ulubioną przytulankę, zaproponuj, że od dzisiaj będa spać razem. Często maluchy chcą mieć w swoim łóżeczku całą kolekcje zabawek, jeśli tylko wystarczy dla nich miejsca - nie ma powodów do niepokoju, możecie śmiało pozwolić dziecku spędzać noc w licznym towarzystwie swoich “znajomych”. Nie zawsze dziecko darzy dużą sympatią tylko jedną maskotkę. Pierwszy dzień Jeśli zauważysz, że Twoje dziecko jest już zmęczone i zbliża się godzina, o której zwykle chodzi spać, zaprowadź go do swojego pokoju i zachęć do położenia się do łóżka. Staraj się nie utrzymywać kontaktu wzrokowego i mówić ściszonym głosem. Da to malcowi wyraźny sygnał, że skończył się czas zabaw i nadszedł czas snu. Nie daj się namówić na żadną zabawę, nawet jeśli wydaje Ci się, że wierceniu i marudzeniu nie będzie końca. Zmęczenie zrobi swoje i maluch słodko odda się w objęcia Morfeusza.

Konsekwencja

Przygotujcie się, że pierwsze próby samodzielnego spania mogą kończyć się protestem i płaczem. Ważne jest, aby w takich chwilach nie popadać w panikę i nie zabierać dziecka do swojego łóżka. Powinno ono zrozumieć, że płaczem nie wymusi na Was określonych decyzji, a jeśli raz mu ulegniecie, zapewne będzie próbował tego sposobu w przyszłości. Kluczem do sukcesu jest konsekwencja. Jeśli dziecko zaczyna płakać, spróbujcie uspokoić go rozmową, bądź zacznijcie czytać jego ulubioną bajkę. Za każdym razem, gdy maluch przychodzi do Waszej sypialni odprowadzajcie go z powrotem do swojego pokoju, nawet jeśli jest to środek nocy. Przygotujcie się, że nocne wędrówki mogą trwać tygodniami. Jeśli widzicie, że dziecko się boi lub śniło mu się coś złego, w żadnym wypadku nie zostawiajcie go samego, posiedźcie przy jego łóżeczku i wychodźcie z pokoju dopiero, gdy spokojnie zaśnie. Wzbudzi to w nim poczucie bezpieczeństwa i będzie wiedzieć, że nie zostało przez Was odtrącone. Z biegiem czasu usypianie dziecka zacznie przebiegać dużo sprawniej i przyjemniej. Mimo, że teraz wydaje się to niemal niemożliwe, po kilku tygodniach, cały proces usypiania ograniczy się do przeczytania bajki, buziaka na dobranoc i zgaszenia światła.